Interview met Karlien Sleper, Nederlandse eerste monobobslee-atlete

Karlien Sleper (26) is Nederlands eerste monobobslee-atlete. Ze is geboren en getogen in Apeldoorn en woont tegenwoordig in Zoetermeer; deze woonplaats is gekozen vanwege in eerste instantie de atletiek die Karlien op hoog niveau beoefent en inmiddels ook het bobsleeën.
Ze is in 2017 afgestudeerd als psychomotorisch therapeut aan de hogeschool Windesheim. Vanaf deze zomer werkt Karlien als psychomotorisch therapeut en instructrice bij een buitensportorganisatie.

Monobobsleeën, kun je daar iets meer over vertellen?
Monobob betekent letterlijk alleen in een bob. Het is een iets kleinere bob dan een 2-mans slee.
In het najaar van 2018 heeft het IOC besloten om monobobsleeën toe te voegen als discipline bij de Olympische Spelen van 2022. Hierdoor is het monobobsleeën in het seizoen van 2018-2019 toegevoegd aan de wedstrijdkalender. Dit is eigenlijk mijn redding geweest, hierdoor ben ik blijven bobsleeën. Afgelopen seizoen heb ik meerdere wedstrijden gehad waarbij ik op het podium eindigde.

Het is niet een voor de hand liggende sport; hoe ben je bij deze sport terecht gekomen?
Het is zeker geen voor de hand liggende sport. En om eerlijk te zijn, soms vraag ik me ook af waarom ik deze sport beoefen. Maar het is zo’n onwijs mooie adrenaline sport. Alle snelheid die je meeneemt komt door het aanduwen en het zo min mogelijk sturen. Ik heb geen gaspedaal nodig om iets op snelheid te brengen! Monobob blijkt mij wat beter te liggen dan de tweemans bob. Misschien ben ik meer onbevangen omdat ik alleen in de bob zit.

Hoe ziet je week er uit; wat moet je doen en laten om je doelen te bereiken?
Op dit moment zit ik in een wisseling tussen banen.
Mijn bobslee-ambities maken het hebben van een continue baan lastig; ik kan namelijk een aantal maanden niet werken in verband met alle buitenlandse trainingen en wedstrijden.
De afgelopen twee jaar heb ik drie dagen in de week bij ‘s Heerenloo gewerkt als begeleider op een dagbesteding voor kinderen met moeilijk verstaanbaar gedrag. Deze zomer stop ik daar en ga ik een nieuwe uitdaging aan: PMT geven. PMT staat voor Psychomotorische therapie (wat een Psycholoog doet, doen wij door middel van bewegen en nieuw gedrag gelijk leren toepassen in spelvorm).

Naast het werken train ik veel. In de winterperiode train ik 8x per week. In de zomerperiode zit ik op 5-6x per week. De trainingen duren gemiddeld 2 uur. Mijn sociale leven speelt zich veelal af op de atletiekvereniging; uitgaan is heel beperkt maar ik heb hier weinig behoefte aan, ik leef voor mijn sport.
Een maatschappelijke carrière opbouwen is wel lastig. Om de Olympische Spelen te bereiken moet ik de sport voor laten gaan. En dat is af en toe lastig, want uiteraard moet er wel geld binnenkomen om rond te kunnen komen.

Waar ben je het meest trots op?
Een aantal jaar geleden heb ik de keuze gemaakt om uit te komen voor een ander land (Oostenrijk). Al wilde ik graag voor Nederland blijven sleeën, er was veel onzekerheid of er überhaupt gesleed kon worden. In diezelfde periode kreeg ik een aanbod om voor Oostenrijk te sleeën in het tweede team dat voor het eerst de Worldcup ging betreden. Ik koos voor Oostenrijk; een keuze waarbij ik door kon groeien in de sport. Dit was een mentale keuze waar ik met trots op terug kijk.

Ben je veel op reis?
In de zomerperiode kan ik in Nederland trainen. De basis voor de monobob wordt gelegd binnen de atletiek wat mijn tweede sport is: denk hierbij aan sprinten, krachttraining en explosieve sprongen die ik op de atletiekbaan train. Daarnaast train ik in een speciale sportschool waar hydraulische krachtapparaten staan die de peakpower meten bij iedere herhaling. Mijn coach woont in Groot-Brittannië en om met hem te trainen, moet of hij of ik reizen.
In de winter ben ik uiteraard veel onderweg, want de bobsleebanen liggen in het buitenland.

Hoe zien de wedstrijden eruit?
Wedstrijden bestaan uit wedstrijdweken. Je kunt je tijdens de training kwalificeren voor de wedstrijddag, hiervoor krijg je zes mogelijkheden (afdalingen). Op de wedstrijddag krijg je twee afdalingen en de opgetelde tijd van de twee afdalingen is je eindtijd. Degene met de snelste gezamenlijke tijd wint.

Hoeveel wedstrijden bob je per seizoen en op welk niveau zit je op dit moment?
Afgelopen jaar waren er een aantal wedstrijden als ’test events’. Er moest getest worden hoe ze het monobob vorm gaan geven richting de olympische spelen van 2022. Aankomend jaar sluit het aan bij het Europa Cup circuit. Alle atleten van elk niveau kunnen hieraan meedoen.
Afgelopen jaar waren het vooral nieuwe meiden, maar er was ook een wedstrijd waarbij World Cup/ olympische atletes meededen. Hier werd ik 7^de. Eerst was ik teleurgesteld. Ik stond 5^de na de eerste heat, maar door een fout in de baan werd ik uiteindelijk 7^de. Nadat ik even wat tijd voor mezelf genomen had om het te verwerken en na positieve woorden van trainers en vriendinnen lukte het mij aardig snel om er op een positieve manier naar te kijken. Alle meiden voor mij hadden veel meer ervaring in de baan. En dat ik ook een World Cup atlete achter me heb gelaten gaf me uiteindelijk een positief gevoel. Ik moet nog zoveel leren en ervaring opdoen in het afdalen! Dat ik deze prestatie had geleverd in dit grote veld… Een heel mooi leermoment. En bij de andere wedstrijden stond ik iedere keer op het podium!

Wat is je grootste uitdaging?
Mijn grootste uitdaging is om de sport in de winter te beoefenen. Eigenlijk waar de sport om draait, het zo snel mogelijk de baan af is in gevaar voor me. Er is weinig tot geen support vanuit NOC*NSF en de Nederlandse bobsleebond. Om door te kunnen gaan met de sport moet ik zelf op zoek naar sponsoren. Mijn grootste uitdaging ligt dan ook in het benaderen van bedrijven en het durven vragen van geld. En er moet nogal wat geld binnenkomen voor een bobsleeseizoen. Om één seizoen te kunnen sleeën is minstens € 30.000 nodig. Om grote stappen te kunnen zetten richting de olympische spelen is dit minimaal € 100.000.

En in dit alles, positief blijven… Het blijft een hele grote uitdaging!

Wat is de leukste kant van het bobben? Zijn er ook minder leuke kanten?
De vraag die ik vaak krijg, is waarom ik deze sport beoefen als er niet ondersteund wordt. Maar ik ben verliefd op de sport en de sfeer binnen het bobsleeën voelt aan als een familie. Ik noem het ook wel de winterfamilie.

Iedereen in de sport helpt elkaar, het zijn zware sleeën en het wordt gezien als een gevaarlijke sport. Iedereen voelt mee wanneer er iemand in de baan crasht, maar er moet ook gefocust worden op de eigen afdaling. Mentaal is het een pittige sport, maar dat maakt het juist leuk en uitdagend.

De minder leuke kant is dat het een financieel moeilijke sport is. Het me moeten bezig houden met zoveel randzaken naast de sport zelf maakt het minder leuk, ook dit is vooral mentaal zwaar. Hierin krijg ik ook ondersteuning van een sportpsycholoog.

Heb je een grappige anekdote?
Voordat ik begon met het bobsleeën (het echte afdalen in de winter) heb ik drie maanden geoefend op de duwbaan die toen nog in Harderwijk stond. Een baan met een bobsleekarretje die op een treinrails staat zodat je de start kan oefenen. Samen met mijn pilote ging ik duwen. Het eerste gedeelte is plat, daarna loop je naar beneden en accelereer je steeds meer. Ik dacht: ‘ik ga eens oefenen om iets verder te lopen’ Toen ik wilde inspringen stapte ik mis, niet in het karretje, maar terug op de baan. Ik viel, hield de slee nog vast, dus werd er een paar meter achteraan gesleept. En liet uiteindelijk los, om daarna naar de zijkant te rollen. Ondertussen had mijn pilote niets door. Mijn vader maakte die dag toevallig foto’ s van de training. De eerste reactie toen hij dit zag gebeuren was niet bezorgdheid, nee… hij begon meer foto’s te maken van het ongeluk. Ik kon hier hard om lachen, een echte fotograaf! Met mij was uiteindelijk niets aan de hand, er zijn grappige foto’s van het ongeluk en ik had een les geleerd: niet in de slee willen stappen, maar echt naar voren springen. Voordat ik dus ooit een echte bobsleebaan had gezien… crashte ik in training.

Wat is je levensmotto?
Get out of your comfort zone!

Deze quote heb ik veel gehoord op mijn opleiding en deze gebruik ik vaak tijdens mijn krachttrainingen. Ze geven een extra boost! En als ik het gewicht haal, wat net buiten mijn comfort zone ligt, dan geeft me dat een boost!

Ben/ken je een sponsor die Karlien wil steunen in haar ambitie? Neem dan contact op via kmsleper@gmail.com.
Je kunt Karlien ook volgen op social media: op Facebook via bobteam Sleper en op Instagram via Karlien Sleper.