Coach & voorzitter Sharon van Zadelhoff: “houd altijd je doel in het oog”

Ondernemer Sharon van Zadelhoff is coach van het eerste vrouwenteam van Feyenoord Futsal en tevens voorzitter van de club. Deze hardcore voetbal- en Feyenoordfan is een van de langstzittende coaches in de Eredivisie voor zaalvoetbal.
Esther ontmoette haar op de bijeenkomst van het Rotterdams netwerk voor vrouwen in de sport en Sharon maakte meteen indruk met haar pittige uitspraken.
Dit vroeg om een nadere kennismaking!

Je bent een van de langstzittende coaches in de Eredivisie Vrouwen zaalvoetbal. Wat maakt jou daarin zo succesvol? 
Ik denk omdat ik het met mijn persoonlijkheid doe en niet direct vanuit de voetbalkennis. Iedereen in de Eredivisie kan voetballen, anders heb je niet goed gescout. Je moet er dan voor zorgen dat ze zelf gaan beseffen dat ze meer kunnen. Ik wil mijn team echt laten beseffen dat ze in het individu heel krachtig zijn en in zichzelf moeten geloven. En dat ze het geloof dat ze in zichzelf hebben ook moeten geven aan hun teamgenoten.

Zie je ook resultaten daarvan buiten het veld? 
Ze staan wel voor elkaar klaar, kunnen bij elkaar terecht. De meiden benaderen me ook vaak als ze ergens tegenaan lopen. Dus ja, ik zie die resultaten wel. Het vertrouwen dat ze in het veld opdoen, nemen ze ook mee in het dagelijks leven. Iedereen twijfelt weleens. Maar dan hoef ik eigenlijk maar een klein dingetje te triggeren en dan zie ik dat geloof wél ontstaan.

Wat vind je het leukste aan voetbalcoach zijn?
Ik vind het onwijs leuk om het maximale uit mensen te halen. Je kunt een compleet team maken door te puzzelen. En door misschien niet te beginnen met de allerbeste voetballers die er zijn. Maar uiteindelijk worden ze wel de allerbeste voetballers die we in Nederland kennen. Mijn spits zit nu zes jaar bij mij. Ze was heel goed in het veld en ik nam haar mee naar de zaal. “Ze is helemaal geen zaalvoetballer”, hoorde ik dan. Maar ik zag er potentie in. Nu, zes jaar later, is ze onbetwist dé spits van Oranje. En dat vind ik zo mooi. Daar geniet ik oprecht van. Als je dat met een aantal meiden kan doen, kun je als team zo sterk worden. Vorig jaar kwam een speelster bij mij die topklasse en Eredivisie op het veld had gespeeld en nog nooit kampioen was geworden. Toen heb ik haar beloofd: jij wordt kampioen. En toen werden we dat. Wat we haar toen gaven, dat is echt onbetaalbaar.

Je vertelde dat je Champions League mag gaan spelen?
Ja! De Champions League is opgericht door José Manuel Igea Biurrun, president van Atletico Madrid, en Marius Privee van de KNVB. Die besloten dat er meer gedaan moest worden om erkenning te krijgen voor vrouwenzaalvoetbal in Europa. Het wordt nu veelal vanuit de clubs georganiseerd, want de UEFA heeft zich er nog niet aan gecommit. De Champions League bestaat nu uit teams uit Nederland, Spanje, Portugal, Italië, Rusland, Oekraïne, Kroatië en Polen. Dit jaar komt misschien Hongarije erbij. Dan voetballen we in één week een Champions League-toernooi. Het geeft wel weer extra jeux aan ons spelletje. Benfica is bijvoorbeeld afgelopen jaar Champions League kampioen geworden. Het is fantastisch om te zien hoe het daar leeft, hoe groots het is.

Als voorzitter moet ik eerlijk zeggen dat ik soms vragen of opmerkingen krijg van mensen waarvan ik me afvraag of ze die ook hadden gemaakt als ik een man was geweest. Het is lastiger. Maar daar word je alleen maar sterker van. Ze maken me alleen maar gretiger om het tot een succes te maken.

Jullie zijn onderdeel van Feyenoord. Hebben jullie veel met de club te maken?
Nog niet zoveel. Op zich is dat wel lastig, want we voelen ons nog geen Feyenoord. Er zijn een aantal mensen die er hard voor werken, maar het is gewoon nog niet ingebed in de club. Dat vinden we jammer, want we willen dat als multiclub wel zijn. Maar Feyenoord is daar nog niet. Ze geven duidelijk aan dat ze het willen integreren, dat er nog veel moet gebeuren en dat ze dat willen gaan doen. Of dat het Feyenoord-shirt ons gaat brengen wat het ons zou kunnen en hoort te brengen, dat is afwachten.

Je hebt er ook als voorzitter mee te maken. Wat zijn jouw doelstellingen?
Als voorzitter wil ik een gezonde vereniging, waarin iedereen echt plezier kan hebben in het spelletje en trots kan zijn dat ze voor onze club spelen. Onze vrouwen zitten al in de top – die zijn huidig landskampioen en Supercup winnaar – maar ik denk dat de mannen ook terug die play-offs in moeten. Daar maken we ons als bestuur hard voor.

Deze club is een diamant die nu in het stof ligt. Als vrouw ben ik goed in afstoffen – zoals de mannen zouden zeggen – dus ik stof dat diamantje wel af, ik polijst hem wel.

Hoe ervaar je het, zowel als voorzitter als als coach, als vrouw in deze wereld?
Als coach word ik onwijs gewaardeerd door mijn collega’s. Van de vier keer dat de Coach van het jaar prijs is uitgereikt – de prijs die door medecoaches wordt bepaald – heb ik deze twee keer mogen ontvangen. Ik heb goed contact met de speelsters en coaches. Als vrouw voel ik me daar heel prettig.

Als voorzitter moet ik eerlijk zeggen dat ik soms vragen of opmerkingen krijg van mensen waarvan ik me afvraag of ze die ook hadden gemaakt als ik een man was geweest. Het is lastiger. Maar daar word je alleen maar sterker van. Ze maken me alleen maar gretiger om het tot een succes te maken. Deze club is een diamant die nu in het stof ligt. Als vrouw ben ik goed in afstoffen – zoals de mannen zouden zeggen – dus ik stof dat diamantje wel af, ik polijst hem wel.

Wat zijn eigenschappen die jou op deze positie hebben gebracht? 
Ik ben een doorzetter, ik ben creatief, verantwoordelijk, transparant, eerlijk en zorgzaam.

Welke zijn daarvan typisch vrouwelijk?
Eigenlijk zijn alle voorgaande eigenschappen gewoon menselijk in mijn ogen.

Wat zijn jouw tips voor vrouwen die in de sportwereld willen werken?
Geloof niet dat je iets niet kan omdat je een vrouw bent. Geloof gewoon in wat jij kan. Wat zijn jouw kwaliteiten, en hoe kan je ervoor zorgen dat je die kwaliteiten kunt laten zien op de plek waar jij wil zijn? En dat is in de sport niet anders dan in een andere wereld. Alleen zijn we in een andere wereld al meer gewend om onze mond open te doen. Sporters zijn nog te voorzichtig.

Hou je bezig met je doel en niet met je randvoorwaarden. Toen ik negen jaar geleden begon als coach van dit team, dachten alle mannen dat ze het allemaal wel beter wisten dan ik. Uiteindelijk ben ik niet anders met hen omgegaan. Ik ben me niet gaan bewijzen omdat ik hen wilde overtuigen, maar ik wilde het beste voor mijn team en bleef me bezighouden met mijn doel.

Wij vrouwen houden ons te veel bezig met waar we denken mee bezig te moeten zijn, en daarmee verliezen we heel vaak het doel uit het oog. Mannen niet. Die zeggen: ik moet van a naar b, dus doe ik dat. Alles eromheen maakt niet uit.

Hou je bezig met je doel en niet met de randvoorwaarden.

Over doelen gesproken, je doet veel: je hebt een eigen VvE-beheer kantoor, je bent voorzitter, voetbalcoach, spreker en je doet ook nog coaching. Wat zijn jouw doelen?
Ik zou wel minimaal één keer in de week als spreker ergens willen staan. Om mensen te motiveren en mijn verhaal te vertellen. Ik heb geen makkelijke jeugd gehad en heb hard moeten vechten. Maar ik ben nu wel waar ik ben, en ik denk dat dat een goed verhaal is wat ik mee kan geven. Dus ik zou vanuit mijn visie en door het delen van mijn verhaal graag anderen een mooie boodschap willen meegeven.

Wat zijn mooie fouten die je hebt gemaakt?
Mijn grootste fout is dat ik mijn studie niet heb afgemaakt omdat ik een hele goede baan aangeboden kreeg. En dat is de beste fout die ik ooit gemaakt heb. Nu wil ik absoluut niet zeggen dat je je school niet af hoeft te maken. Er gaat een moment komen dat je tóch had gewild dat je toen je opleiding had doorgezet. Dus: maak altijd je school af, maar ontneem jezelf niet de kansen die komen. Volg je gevoel, je gevoel weet het. Mijn moeder zei: jij gaat écht wel door met school. Maar alles in mijn hele lichaam zei dat ik die aangeboden kans met twee handen moest aanpakken. En nu weet ik waarom; het was het beste besluit.

Het niet afmaken van mijn studie was mijn mooiste fout

En waarom was dit het beste besluit?
Omdat ik anders nooit geweest was waar ik nu ben. Ik heb misschien wel harder moeten werken omdat ik kennis ergens anders vandaan moest halen. Maar daardoor is juist mijn netwerk gegroeid en heb ik van mensen mogen leren in de praktijk. En dat ging op mijn manier.

Waar ben je het meest trots op?
Dat ik al elf jaar samen ben met mijn vrouw, waarvan vijf en een half jaar getrouwd. Dat klinkt misschien raar, maar elf jaar een relatie hebben is hard werken, zeker als je het allebei druk hebt. En naast het bestaan dat wij allebei leiden is dat misschien nog wel waar we het hardst voor moeten werken. Maar we staan er nog. En daar ben ik enorm trots op.

Wat zou je tegen je jonge zelf willen zeggen?
Wees nu al trots op jezelf, want dat mag.

Lukt het jou om níét aan het roer te staan?
Nee. Maar ik heb wel het vertrouwen in de mensen om mij heen. Wanneer mijn medebestuursleden aangeven dat we beter naar links kunnen sturen, dan stuur ik bij zonder vragen te stellen; ik wil er als voorzitter op kunnen vertrouwen dat iemand in zijn/haar rol en takenpakket de verantwoordelijkheid neemt over wat hij/zij tegen je zegt en welke beslissing daaruit voortvloeit.
Ik wil wel zelf die kant op sturen, maar ik doe het dan wel. En andersom krijg ik ook dat vertrouwen.

Heb je een motto?
Mooie dingen doen. Dat is wat mij drijft. Altijd mooie dingen doen. Alles waar je jezelf of een ander gelukkig van maakt. Ik kan er onwijs van genieten om een ander gelukkig te zien, bijvoorbeeld een speler die voor de eerste keer kampioen wordt. Ik ben er nooit mee bezig geweest, maar iemand zei opeens tegen mij: weet je dat jij het altijd hebt over mooie dingen doen?

Ook een mooie: samen sta je sterk. Wil niet altijd alles alleen doen.

Hoe sta je samen sterk, als sterke onafhankelijke vrouw?
Ik laat mensen wel toe. Ik heb wel het stuur in de hand, maar iemand moet ook aan de mast trekken. Ik laat mensen mij misschien niet helpen, maar ik ben er wel voor anderen. Dat is de kracht van mijn team. Wees er voor elkaar.