Co-owner DEUX Agency Anke Meulendijks: ”Als je ergens echt van overtuigd bent dan straal je dat ook uit”

Ze was als klein meisje altijd onder indruk wanneer ze het Philips Stadion binnenstapte; niet zozeer van wat er op het veld gebeurde, maar voornamelijk vanwege het feit dat al die mensen er zaten voor hun club. De passie die bij sport komt kijken speelt nog steeds een rol in het leven van Anke Meulendijks. Na een periode bij Stichting Meer dan Voetbal en Eredivisie Media & Marketing CV, is ze nu samen met John van Lottum eigenaar van het creatieve partnershipbureau DEUX. Esther spreekt met haar over de periode bij de Eredivisie, ondernemerskriebels en sterk in je schoenen staan.

Hoe ziet jouw carrière er tot nu toe uit?
Na mijn studie marketing ging ik aan de slag in een commerciële sales baan, want ik wilde eerst wat vlieguren maken. Toen kwam ik Edu Jansing tegen, de oprichter van de Stichting Meer dan Voetbal. Hij zei: ‘’Het is prachtig wat al die voetbalclubs doen, maar ze hebben zo’n groot netwerk en impact waarom doen ze niet iets terug voor de maatschappij?’’ Vier jaar lang heb ik bij de stichting gewerkt en voetbalclubs geholpen met hun maatschappelijke waarde en het bijbehorende beleid. Ik hielp ze met structuur binnen de club, aantrekken van financiering en creatieve concepten om zo diverse projecten op te kunnen pakken.

Hoe heb je dat gedaan?
Dat was destijds helemaal nieuw. Ik kwam dan bij een voetbalclub binnen om iets te vertellen over een onderwerp wat niet direct iets met de wedstrijd van zondag te maken had. En dat als vrouw. Dan kreeg ik regelmatig te horen: ‘’Wat weet jij daar nou van?’’. In het begin was het dus vooral duwen en trekken om de clubs ervan te overtuigen dat dit goed is voor de club en dat ze het op lange termijn ook veel zou opleveren. Soms was het moeilijk om daar als vrouw draagvlak voor te creëren. Ik zocht steeds intern een soort ambassadeur, iemand die er wel in geloofde, om via die weg draagvlak te creëren. Maar het gaat in kleine stappen en dus gebeurde het wel eens dat ik thuiskwam en dacht: waar ben ik aan begonnen? Maar het ging steeds beter en inmiddels is de maatschappelijke kalender die clubs hebben niet meer weg te denken uit het voetbal.

Je geeft aan dat het met name als vrouw lastig was om bij die clubs binnen te komen, denk je dat het anders was geweest als je een man was geweest? Of had het gewoon met het onderwerp te maken?
Ik denk dat het een combinatie van beide was. Sowieso moest het onderwerp destijds echt nog groeien. Nu is die overtuiging er veel meer, maar toen hadden ze zoiets van: wat moeten we ermee? Ik denk dat ik die tijd wel stevig in mijn schoenen moest staan om het verhaal te vertellen. En als je ergens echt van overtuigd bent dan straal je dat ook uit. Ze mogen mij net zo hard afrekenen als dat ze een man afrekenen. Dat heeft mij als vrouw in het voetbal zeker geholpen.

Waardoor komt dat denk je?
Ik las laatst toevallig ergens nog een stuk over Clemence Ross-van Dorp die haar ervaring van destijds deelde. Ik denk dat het een combinatie is van de voetbalwereld zelf en welllicht ook gebrek aan interesse voor zo’n positie vanuit vrouwen. Het gaat toch allemaal om de wedstrijd van zondag en als je die drie keer achter elkaar niet wint, dan maakt het niet uit welke clubdirecteur je bent, dan zit je op het bankje om verklaringen af te geven. En vrouwen vinden dat denk ik lastiger dan mannen. Los van of je daar nou altijd invloed op hebt of niet.

Wat denk je dat er nodig is om meer vrouwen op belangrijke functies in het voetbal te krijgen? Of zijn er gewoon minder vrouwen die zich daarvoor aanmelden?
Dat sowieso. Het zou goed en mooi zijn als er meer vrouwen op dat soort posities komen. Los van het creëren van de mogelijkheden begint het ook bij vrouwen zelf. Ik denk dat wij meer geneigd zijn om dat soort risicovolle verantwoordelijkheden te mijden. Je moet er in zo’n functie echt voor gaan. Mannen zijn eerder geneigd om te zeggen: ‘’Dat kan ik wel handelen.’’ Dat is toch iets wat vrouwen minder snel durven.

Daarnaast speelt uiteraard de beeldvorming van de voetbalwereld an sich wel mee. Het nieuws van afgelopen weken draagt daar niet aan bij. Ook al is dit wel een probleem wat in de hele maatschappij voorkomt en niet alleen in het voetbal. Het misbruiken van macht mag in geen enkel geval een optie zijn. Alleen over een situatie in het voetbal staan wel meteen alle kranten vol. Terwijl er in de hele maatschappij gevallen zijn waar niemand iets over hoort.

Wat hield jouw functie bij de Eredivisie in en klopt het dat er veel meer mannen dan vrouwen actief zijn?
Ik was sponsormanager en dus verantwoordelijk voor alle sponsors van de Eredivisie. Dat ging over het binnenhalen van sponsors tot activeren van de sponsorships. Dat ging van de Vriendenloterij tot corporate partnerships met KPN tot de voetbalplaatjes met de Albert Heijn en Plus.  

Er werkte in die tijd zeker ook aardig wat vrouwen maar minder op de commerciële functies. Een voorbeeld is het commercieel platform van de Eredivisie. Jarenlang waren dat veelal mannen op een paar uitzonderingen na.

Ik zag mijzelf overigens niet anders dan de mannen die er werkten. Ik lach net zo hard om hun grove grappen en zeik net zo hard mannen af als dat zij mij ook mogen afzeiken. Daarmee dwong ik denk ik wel een bepaald respect af. Daarnaast werkte ik net zo hard werk als de mannen en streefde ik dezelfde zakelijke doelen na. En daar moet het in de basis over gaan en niet over geslacht.

Hoe was die overstap van de meer softere kant van Meer dan Voetbal naar de harde, commerciële kant van de Eredivisie?
Dat was wel even wennen. In al die jaren was Alex Tielbeke mijn baas en hij is een life changing persoon geweest in mijn leven. Hij heeft mij ontzettend veel geleerd en ik ben dus ook dankbaar dat hij ooit in mijn leven is gekomen. Maar Alex was natuurlijk ook de commercieel directeur van een grote, harde tent; er moest geld binnenkomen om voor alle clubs te kunnen draaien. Het mooie van Alex is dat wanneer je zijn kamer binnenkomt met een vraag waar je zelf nog niet over had nagedacht, je gewoon de zak bent. Dat was goed, want daardoor ga je kritischer kijken naar de vragen die je de hele dag door stelt. Dat vormt je inhoudelijk, maar ik werd daar ook sterker van waardoor ik meer tegen die mannen durfde in te gaan. Hij beschermde mij op een bepaalde manier en soms gooide hij mij in een bad met krokodillen om te zorgen dat ik daar ook tegen kon. Toen ik wegging bij de Eredivisie, voelde ik mij dan ook heel sterk.

Vervolgens ben je samen met John van Lottum met Deux Agency begonnen.
John en ik kwamen regelmatig bij merken die niet alleen wilden weten hoe ze hun voetbalcampagne konden inrichten, maar ook hoe ze dat breder konden trekken. Wij konden hen daarin niet helpen, want we hadden gewoon een vaste rol bij Eredivisie Media en Marketing. Maar we kregen er wel kriebels van en dus hebben John en ik de stoute schoenen aangetrokken en gezegd: het is nu tijd om voor onszelf te beginnen. En dat is ook het mooie van Alex; hij heeft het mede mogelijk gemaakt dat we op gepaste wijze een combinatie konden maken van ons avontuur starten en onze verantwoordelijkheid bij de Eredivisie op de juiste manier overdragen. Heineken was onze eerste klant en dus was het meteen een sprong in het diepe. Het is dus begonnen vanuit die ondernemerskriebels. Doordat we beiden wat ouder, sterker en wijzer waren geworden, voelden we onszelf comfortabel genoeg om ermee te starten.

Welke eigenschappen hebben jou geholpen naar waar je nu staat?
Ik denk mijn doorzettingsvermogen. Niet altijd goed voor mezelf.  Ik krijg vaak commentaar van manlief en vriendinnen die zeggen: ‘’Moet je niet iets rustiger aan doen en neem je wel genoeg tijd voor jezelf?’’. Ik heb daar gedurende mijn werk ook echt last van gehad, dan kreeg ik gezondheidsklachten omdat ik te weinig ontspande. Dat doorzettingsvermogen is een groot voordeel, maar tevens ook een valkuil. De tweede eigenschap is denk ik toch wel het perfectionisme. Niet op een extreme manier, maar wel gewoon goed werk willen leveren. Ik denk dat dat zeker heeft bijgedragen aan waar ik nu sta. De derde eigenschap is mijn wens voor ook de menselijke kant. Ik houd ervan om met mensen te werken en ik vind het mooi om mensen verder te ontwikkelen, op welk niveau dan ook. Ik heb dus ook oog voor iedereen binnen een team. Of we het nou hebben over de directeur of over de stagiair, iedereen kan het verschil maken, dus ook de stagiair. Hierdoor voelen mensen een bepaalde waardering en is er snel een klik. Mensen (en ook klanten) voelen de warmte en zorg die ik wil meebrengen.

Wat is het advies dat je aan de jongere Anke zou geven?
Het hoeft niet allemaal meteen, dus neem je tijd om te groeien. Ik denk dat ik mij soms teveel heb weggecijferd en teveel bezig was met het resultaat. Achteraf denk ik dat ik het soms rustiger aan had mogen doen, dan had ik van sommige dingen ook beter genoten. Ik denk dat de huidige generatie daar beter mee bezig is en nadenkt over wat ze belangrijk vinden naast hun carrière. Aan de andere kant, moet je wel proberen die drive te houden. En: denk niet te snel in kaders. Ik denk dat ik tijdens mijn carrière meer dingen bereikte, meer mensen ontmoette en blijer was, omdat ik ‘out of the box’ dacht. Doe dat ook naar andere mensen toe: oordeel niet te snel en luister naar hun verhaal. Dat is ook inhoudelijk belangrijk: denk niet altijd aan het gebaande pad, denk gewoon open. Dat is niet iets wat mij alleen gevormd heeft, maar wat ik ook echt geleerd heb.

Heb je een bepaald levensmotto?
Verander altijd wat je wil veranderen en laat los wat je niet veranderen kan. In het begin van mijn carrière kon ik heel erg aanschoppen tegen bepaalde dingen. Gaandeweg heb ik geleerd: ‘choose your battles’. Maar als je dus ook een bepaalde drive hebt en iets anders wil, doe dat dan ook. En zelfs als het mij niet lukte en ik op mijn plaat was gegaan, dan kon ik ’s avonds altijd gaan slapen want ik heb het wel geprobeerd. Zolang ik dus ’s avonds in slaap kan vallen, weet ik dat ik nog steeds op koers zit.