Wij, uniek? Wat gek

Nicky schrijft over wat haar opvalt aan vrouwen in de sportwereld. Deze week: vrouwelijke bestuurders bij Odysseus.

Mijn voetbalcarrière is pas begonnen op mijn 20e. Pas toen besefte ik dat de allerleukste manier om met een bal te spelen, met behulp van mijn voeten was, en niet via een stick of met mijn handen. Odysseus, de club waarbij ik nu speel, was dus mijn eerste voetbalclub. Daarom heb ik nooit het idee gehad dat voetbal alleen voor mannen is, of dat het werken in de sport iets typisch mannelijk is.

Vrouwenvoetbal is bij ons namelijk (bijna) net zo groot en net zo normaal als de mannelijke variant. Volgend jaar hebben we negen damesteams, tegenover elf herenteams. De wachtlijst staat bomvol met meisjes die meer dan een jaar moeten wachten om bij ons te kunnen voetballen. En als ik kijk naar de besturen van de afgelopen jaren (bij onze verenging wisselt het complete bestuur elk seizoen), waren de afgelopen vier jaar twee voorzitters vrouw. Vanaf september zit er ook weer een vrouw aan het roer. Er zitten altijd minstens drie vrouwen in het bestuur, maar in mijn bestuursjaar vijf. De technische commissie, commissie van advies, en de meeste evenementencommissies hebben meer vrouwen dan mannen in de groep. Zonder de vrouwen had de helft van de commissies überhaupt niet bestaan.

Ik heb dus nooit écht te maken gehad met de vooroordelen tegen voetbalmeisjes, want ik heb me nooit hoeven verantwoorden. In elk geval niet als voetballend meisje of als bestuurslid. Mensen vinden het juist wel stoer als ik zeg dat ik voetbal, en inmiddels is als meisje voetballen ook doodnormaal.

Maar het verbaast me wél dat onze club hier zo uniek in is. De KNVB schreef onlangs een column over Odysseus vanwege ons unieke karakter. Er komt ook nog een vier minuten durend filmpje over. Toen  Jan Dirk van der Zee (directeur amateurvoetbal van de KNVB) bij onze club langs kwam en rondgeleid werd door een paar van onze bestuursleden, was hij compleet overdonderd door de gang van zaken bij Ody. ‘Zitten er écht zoveel vrouwen in het bestuur?’ Ja, Jan Dirk. Er is nog nooit iemand geweest die niet voor een functie solliciteerde omdat ze vrouw was. En eigenlijk heb ik me pas kort geleden gerealiseerd hoe bijzonder dat is.

Kijk ik verder dan mijn eigen vereniging, dan zijn er plots heel wat voorbeelden te noemen waarin vrouwen toch net wat minder serieus genomen worden in de voetbalwereld. Technisch commissielid Eva discussieerde al weken met een man van de KNVB over een aantal dispensatiespelers. De man hield koppig voet bij stuk. Uit frustratie schakelde Eva haar commissiegenoot Lars in om met de beste man te praten. Het was in twee dagen geregeld.

Wat gek hè, dat dit anno 2019 nog steeds een ding is. Wat zou het mooi zijn als niet alleen het vrouwenvoetbal in het tempo doorgroeit als het nu doet, maar dat ook het werken als vrouw in de voetbalwereld net zo snel toeneemt. Vraag het maar aan al onze 25 vrouwelijke bestuursleden van de afgelopen 6 jaar: dat kunnen we best aardig!