Directeur Special Olympics Sandra van Koningsbrugge: “Zeg wat je doet, doe wat je zegt”

Als klein meisje wist Sandra van Koningsbrugge het al; ze wilde later werken met gehandicapten en sport. Momenteel is Sandra directeur van de Special Olympics Nationale Spelen, het grootste landelijke sportevenement voor mensen met een verstandelijke handicap dat deze maand zou plaatsvinden. Tevens is ze al vele jaren directeur van de Stichting SGK, een Haagse Stichting die sport en beweegactiviteiten voor mensen met verstandelijke en andere beperkingen organiseert.

Sandra en ik spreken elkaar op de dag nadat besloten is dat de Special Olympics Nationale Spelen geen plaats zullen vinden in 2020 in verband met Covid-19. Op het moment van publiceren is nog niet duidelijk of dit evenement naar 2021 verplaatst zal worden of dat het volledig geannuleerd wordt.

Wie is Sandra?
Ik ben geboren en getogen in Den Helder; sport was altijd belangrijk in mijn leven. Aan het eind van de lagere schoolperiode werd ons gevraagd wat we graag wilden worden; ik schreef een aantal woorden op: “politie, gehandicapten, handbal, revalidatie”.
Ik wilde graag naar de politieacademie en na mijn middelbare school – ik was 17,5 – meldde ik me daarvoor aan. Selectieronde na selectieronde kwam ik door, van de 800 aanmeldingen redde ik het tot de laatste 30 en in het finale assessment kreeg ik de harde mededeling: “je valt af want je bent nu te jong in je doen en laten.” Die psycholoog liet ik op dat moment mijn carrière bepalen. Ik had jaren later uiteraard nog een poging kunnen doen, maar dat heb ik niet gedaan.
Mijn tweede keuze was sportacademie en dat heb ik met veel plezier en passie gedaan. Mijn eerste baan was bewegingstherapeut in een dagverblijf voor gehandicapten. En inmiddels vele jaren later ben ik nog steeds actief in de gehandicaptensport. Als klein meisje wist ik het al….

Ik ben inmiddels al vele jaren directeur van de Stichting SGK, een Haagse Stichting die sport en beweegactiviteiten voor mensen met verstandelijke en andere beperkingen organiseert. En de afgelopen jaren ben ik ook bezig geweest met de organisatie van de Special Olympics Nationale Spelen, die dus helaas dit jaar niet door kunnen gaan, maar ik heb goede hoop voor 2021. Dat zal op zeer korte termijn besloten worden.

Wat is er zo mooi aan de gehandicaptensport?
Ik draag er graag aan bij dat deze groep mensen ook wekelijks hun sportactiviteiten heeft. Juist voor deze kwetsbare groep is bewegen belangrijk.

In mijn eerste baan, als jong-volwassen vrouw werd ik al geraakt door de oprechtheid en de puurheid van deze doelgroep. Het gaat er echt om wie jij bent; als jij je hart je openstelt, dan omarmen deze mensen jou. De doelgroep prikkelt mijn eigen kind-zijn. Er ontstaat dan een andere Sandra, ik kan lekker gekkigheid uithalen. Het draait echt om verbinding maken.
Dit heeft me al die jaren geraakt, het is heel authentiek en ik doe waar ik blij van word.

Mensen in mijn omgeving zeggen weleens “Ga eens wat anders doen”, maar ik wil vooral doen waar ik blij van word, waar mijn kwaliteiten voor mijn gevoel het beste tot  hun recht komen.  

Waar ben je tegenaan gelopen als vrouw wat je als man waarschijnlijk niet had gehad en hoe ben je daarmee om gegaan?
Toen ik bij SGK startte, was het echt een mannenbolwerk. De oprichter van SGK maakte kennis en als eerste zei hij “goh, een vrouw als directeur”. Ik antwoordde “Het spijt me, ik ben idd vrouw, daar ben ik blij mee evenals dat ik deze rol als directeur mag vervullen”.
Jaren later kwam hij naar me toe: “ik heb u in den beginne wat onheus bejegend, nu ben ik wel heel blij dat u directeur bij SGK bent”.

In mijn rol als directeur is mijn motto: zeg wat je doet, doe wat je zegt! Als ik wat beloof dan zal ik oprecht mijn best doen dit na te komen. Dat geeft vertrouwen.
In de teams van SGK en Special Olympics Nationale Spelen werken we ook echt samen.   Het is leuk dat er ‘directeur’ achter mijn naam staat, maar ik sta indien nodig ook gewoon met mijn voeten in de klei. En natuurlijk moet ik af en toe besluiten nemen want dat is ook mijn rol . Maar ik werk gewoon hard mee en dat wordt gewaardeerd.
Mijn team geef ik graag een leerpunt mee: als je vanuit oprechtheid en transparantie je werk doet, dan zijn mensen meer bereid om met jou mee te werken.
Waar mijn kracht inzit? Ik ga zie meestal kansen en zoek indien nodig naar oplossingen, ik denk dat ik een verbindende rol kan spelen tussen verschillende partijen en heb passie voor de doelgroep wat mensen volgens mij ook voelen

Kun je iets meer over de Special Olympics Nationale Spelen vertellen?
Special Olympics Nationale Spelen is het grootste landelijke sportevenement voor mensen met een verstandelijke handicap. Het vindt eens per 2 jaar ergens in Nederland plaats

Deelnemers aan de Special Olympics Nationale Spelen zijn ouder dan 8 jaar en hebben een IQ dat onder de 70 ligt. De strijd om de medailles bij dit evenement gaat op basis van ‘divisioning’ zodat ze allen op hun eigen niveau kunnen strijden voor een medaille. En daarmee ook hun gloriemoment kunnen beleven. Bij het onderdeel zwemmen bijvoorbeeld geeft de coach bij inschrijving door hoe snel zijn/haar pupil ongeveer zwemt over een bepaalde afstand. Op zaterdags worden deze tijden in de poulewedstrijden gecheckt zodat ze op zondags met gelijkgestemden kunnen strijden om de medailles. Zwemt een sporter dan ineens toch 10 seconden sneller dan klopt daar iets niet en kan een sporter alsnog gediskwalificeerd worden. Hier zijn officiële regels voor. Voor de editie in Den Haag zouden zo’n 2000 sporters in 20 takken van sport meedoen

Waar ben je het meest trots op?
In de fase waar ik nu zit ben ik trots op zoveel maatschappelijke bereidwilligheid om samen iets voor elkaar te krijgen voor mensen met een verstandelijke beperking: de verbondenheid. Als ik in staat ben om dat te creëren met het team, bestuur, vrijwilligers, maatschappelijke partners en sponsoren ieder vanuit zijn/haar eigen rol, is dat iets waar ik ongelooflijk trots op ben; dat is waar ik het voor doe.

Wat drijft je?
Dat is echt de doelgroep, om hen een plek in de maatschappij te geven. Dat zij zichtbaar worden, dat het normaler wordt dat zij ook graag bewegen, winnen en verliezen, emoties hebben en samen zijn.
De vorige wethouder van Den Haag was bezig met sportnota en vroeg mij “hoe zie jij dat?” Iedereen roept dat het zo vanzelfsprekend is dat de verstandelijk gehandicapten ook mee mogen doen, maar ik zag het nergens voorbij komen in een beleidsnota. Wethouder Rabin Baldewsingh heeft dat opgepakt in zijn sportnota en gezegd “we gaan jaarlijks een event neerzetten voor mensen met een handicap”’.

Tijdens het WK Hockey in 2014 was het de eerste keer dat er ook tijdens het evenement aandacht gegeven werd aan andere doelgroepen, zoals mensen met diabetes of met een handicap. En dat heeft zich in de loop der jaren verder ontwikkeld. Het is nu steeds vanzelfsprekender dat bij een te organiseren sportevent ook wordt gekeken of mensen met een handicap op de een of andere manier mee kunnen doen. Hetzij via een clinic, een eigen toernooitje of wat op dat moment mogelijk is.

Bij bijvoorbeeld de Fed Cup mochten G-tennissers ook op komen lopen en bij de Swim Cup was er een groep G-zwemmers die twee keer een heat mocht zwemmen en toegejuicht werd. Daar gaat het om. Erbij horen. Mee mogen doen.

Wat zijn eigenschappen die je op deze positie hebben gebracht?
Naar de functie van directeur bij SGK heb ik gesolliciteerd in een onstuimige periode in mijn leven. Ik dacht toen echt wat heb ik te verliezen, ik ga er gewoon voor. En lukt het niet dan maar niet. Zo blij dat ik dat toen gedaan heb!
Bij SGK heb ik de tijd gehad om te wennen aan de functie en mezelf verder te ontwikkelen. Nu met de organisatie van de Special Olympics Nationale Spelen word ik anders uitgedaagd. Er is toch een andere dynamiek: we moeten in een betrekkelijk korte tijd het event klaarstomen. Een nieuwe stichting oprichten, een ander team formeren, geen sluitende begroting, op zoek naar maatschappelijke partners en ook SGK loslaten. En die uitdaging vind ik heel leuk: het was letterlijk vanuit heel weinig vooral iets moois gaan creëren.

Samen met Special Olympics Den Haag 2020 voorzitter Anja Overhoff – een gepassioneerde en zeer ervaren dame met een heel groot netwerk – zijn we veel samen de boer opgegaan. Het verhaal van Special Olympics vertellen in de hoop op ondersteuning. Het is super om dat samen te doen. Verschillend en aanvullend.
En ik moet zeggen: dat had ik niet van mezelf verwacht, maar vind het geweldig dat het ons lukt om de handen zo op elkaar te krijgen.

Je groeit ook in je rol; ik heb jarenlang op één plek gezeten en heb nu een heel andere rol. Ik merk nu dat ik meer durf te vertrouwen op mijn eigen kwaliteiten; en dat die ook het juiste resultaat geven.
Ook al gaan de Spelen dit jaar niet door, zijn er mensen die tegen me zeggen “het zou mooi zijn als je zelf ook even stilstaat bij wat je nu al bereikt hebt”. En dat is een dubbel gevoel, want ik ben normaal gesproken heel resultaatgericht en dat eindresultaat is er nog niet….. maar ze hebben wel gelijk want er is al het nodige bereikt en het is in ieder geval fijn om dit nu van anderen al mee te krijgen.
Met mijn team houden we met elkaar de spirit. Wat kunnen we nu wel tot en met juni voor elkaar krijgen? Laten we de draaiboeken rondmaken, zodat als de volgende editie doorgaat, dat deze vast klaarliggen, dat de legacy klaarligt. Tot de beslissing valt of het wel/niet doorgaat.

Wat kunnen wij volgens jou leren van mannen?
Ga het gewoon maar aan! Wij vrouwen hebben wat vaker een zetje nodig, wij willen gezien en gehoord worden. Mannen gaan meer op vertrouwen.
Wij zouden wat meer de “ik kan het, dus ik doe het, al ga ik op mijn bek”-mentaliteit moeten hebben. Wij vrouwen puzzelen veel te lang, meer het denken-doen-denken-principe en dat zou wat meer het mannelijke doen-denken-doen-principe mogen worden.

Wat zou jij tegen je jonge zelf willen zeggen?
Je bent goed zoals je bent en heb vertrouwen in wat je kan: ga ervoor!
Ik heb een hele fijne jeugd gehad, mijn ouders hebben me dat ook gezegd. En toch is er iets in mij…dat soms toch twijfelt. Dat zie ik trouwens bij meerdere vrouwen om me heen.
Ik geef die boodschap nu ook aan mijn eigen kinderen door; dat ze goed zijn zoals ze zijn, ook al spreek ik ze soms aan op het gedrag wat wordt vertoond. Dat heeft niets te maken met de kwaliteiten die ieder mens in zich heeft. Hoe mooi zou het zijn als ieder mens zijn kwaliteiten in het leven benut.

Wat zou jij willen achterlaten? Ofwel, wat wil je dat jouw bijdrage aan de (sport)wereld is?
Mijn lijfspreuk is: een leven vol zin, een zinvol leven.
En mijn huidige werk past volledig in dat plaatje. Ik heb een baan die ik leuk vind en als ik in staat ben om een bijdrage te leveren om sporters met een handicap meer onderdeel te laten zijn van onze maatschappij, dan is mijn lijfspreuk in deze baan geslaagd.