Emma’s eerste Clubhouse sessie: over zichtbaarheid en kwetsbaarheid en hoe vanzelfsprekend dat (niet) is

De een organiseert normaliter fietsreizen, de ander houdt werkende Rotterdammers in beweging en de laatste dame zorgt ervoor dat alles tot in de puntjes is geregeld tijdens WK’s voetbal. Voor Marijn de Vries, Stefana Boot en Esther Huijsmans is deze coronaperiode een uitdaging. Door het wegvallen van hun normale werkzaamheden, wordt er flink wat van hun veerkracht en creativiteit gevraagd. Afgelopen woensdag gingen ze met elkaar in gesprek over zichtbaar zijn, jezelf durven te positioneren en kwetsbaarheid. 

Voor mij (Emma) is zichtbaarheid een vanzelfsprekendheid: ik groei op in een tijd waarin iedereen op sociale media deelt waar hij of zij op dat moment mee bezig is. Voor Esther, Marijn en Stefana is dit inmiddels ook de realiteit. In deze coronatijd hebben zij hun zichtbaarheid op sociale media vergroot. Deels om simpelweg hun producten/diensten aan de man te brengen, maar ook om te laten zien hoe ze, ondanks alles, toch de wil hebben om te ondernemen.

Marijn deelde tijdens haar carrière als profrenster al regelmatig haar ervaringen. ‘’Die ervaringen zijn zo waardevol, dat ik de behoefte had om dit met anderen te delen.’’ Voor Esther en Stefana is deze periode als ware het laatste zetje geweest om op de voorgrond te treden. Een spannende stap, waarin beide dames zich regelmatig kwetsbaar opstelden. Esther legt uit: ‘’Kwetsbaarheid vond ik tot vijf jaar geleden helemaal niks. Maar door je verhaal te delen, krijg je veel meer interactie.’’

Het gevolg van zichtbaar zijn is dat mensen de mogelijkheid krijgen om te reageren. En zo krijgen ze alle drie wel eens een negatieve reactie of kritiek. Ik kan mij dus ook voorstellen dat jezelf kwetsbaar opstellen niet altijd even makkelijk is. Aan de andere kant: kwetsbaarheid is toch hartstikke menselijk? En menselijk zijn we allemaal, dus het is toch de normaalste zaak van de wereld om jezelf, in welke situatie dan ook, te laten zien?

Maar, de meeste mensen reageren positief, ook wanneer de boodschap misschien hard en realistisch is. Ik vind het mooi hoe Marijn het omschrijft: ‘’Van ondernemers wordt altijd maar verwacht dat we positief blijven, schouders eronder. Maar voor heel veel mensen is het momenteel een uitdaging om positief te blijven. Het is goed om te laten zien dat je er alles aan doet om het hoofd boven water te houden. Je hoeft geen medelijden te hebben, medeleven mag wel.’’

Dat kwetsbaarheid ook mooie dingen oplevert, blijkt uit het voorbeeld van Stefana. Zij deelt op sociale media dat deze tijd voor ondernemers financieel lastig is (kan zijn). Om toch inkomsten te hebben, biedt ze mensen de mogelijkheid om logo’s te verkopen op haar LinkedIn pagina. Een man reageert dat hij Stefana graag helpt, ondanks dat hij daar zelf niks aan heeft. En juist die openheid en de wil om te ondernemen, maakt dat mensen graag helpen.

Het mooie aan dit soort sessies, waarin elke generatie vertegenwoordigt is, is dat je ontdekt hoe bepaalde zaken door de jaren heen kunnen veranderen. Zo ook als het gaat over zichtbaarheid en kwetsbaarheid, twee ontwikkelingen die door corona in een stroomversnelling zijn gekomen. Hoe een vervelende situatie, toch iets moois kan brengen.