Voorzitter Handbalschool Rijnmond Danielle den Hertog: ”Ik vind dat het een soort plicht is dat we dit als vrouwen ook gewoon doen”

Ondanks dat er de afgelopen jaren meer aandacht is gekomen voor diversiteit in Nederlandse sportbesturen, blijft het aantal vrouwen in deze besturen toch achter op het aantal mannen. Voor deze rubriek spreken we daarom met vrouwelijke sportbestuurders. We vragen hen naar hun verhaal en welke tips zij hebben voor vrouwen en besturen. Vandaag spreken we met Danielle den Hertog.

Danielle is nu ongeveer anderhalf voorzitter van Handbalschool Rijnmond. Als jongeling trainde ze zelf bij de Handbalschool en kon ze zich daar ook op persoonlijk vlak ontwikkelen. Tijdens haar studie in Eindhoven deed ze voor het eerst bestuurservaring op bij de studentenhandbalvereniging. Nadat ze de studie Sportmanagement in Den Haag en de master Sportbeleid en Sportmanagement aan de Universiteit Utrecht volgde, ging ze terug naar de Handbalschool. Ze werd voorzitter en zette de Instagrampagina ‘Danielle bestuurt’ op, waar ze haar ervaringen deelt over het voorzitterschap. Ze hoopt hiermee anderen te stimuleren om ook een bijdrage te leveren aan bijvoorbeeld een sportvereniging.

Hoe ben je in het bestuur terecht gekomen?
Ik heb zelf getraind bij de voorloper van de Handbalschool, dat was toen een Talentencentrum. Ik heb altijd contact gehouden met de trainer van toen. Daarna werd het de Handbalschool. Ik kende de mensen daar natuurlijk al. Ik was bestuurslid en trainer, maar daar ben ik mee gestopt vanwege mijn drukke studie. Nadat ik mijn masterdiploma heb gehaald en ik dus wat meer tijd had, kwam de vacature van voorzitter voorbij. Ze deelde deze vacature op Facebook. Ik vond het stoer dat ze dat op die manier deden. Als ze dat niet hadden gedaan was ik misschien niet eens voorzitter geworden. Dat is ook een goede tip voor andere verenigingen: verspreid de vacature openlijk, dan wordt je nog verrast wie er solliciteert.  

Ze deelden deze vacature op Facebook. Ik vond het stoer dat ze dat op die manier deden

Wat waren jouw belangrijkste redenen om het bestuur in te stappen?
De belangrijkste reden is dat ik anderen de sport wil laten ervaren zoals ik het heb ervaren. Ik heb zelf heel veel plezier gehad aan het handbal en dat gun ik iedereen. Juist door de Handbalschool kon ik extra trainen en goede trainingen krijgen. Er ging echt een wereld voor mij open. Ik was een handballer uit een klein stadje en wist niet eens dat als je kampioen werd, dat je naar een niveau hoger ging. Ik dacht gewoon: dit is het niveau. Ik vind het mooi dat ik op deze manier iets kan bijdragen, nu ik meer kennis en ervaring heb, zodat andere kinderen dat ook kunnen ervaren. Daarnaast zit er ook een persoonlijk motief achter. Ik vind het zo’n mooie mogelijkheid om te leren. Er zijn zoveel componenten waar je als voorzitter rekening mee moet houden.

Wat heeft het voorzitterschap je tot nu toe gebracht?
Voldoening sowieso, maar ook zelfverzekerdheid. Ik ben iemand die heel kritisch naar zichzelf is en daardoor vaak denkt nog niet geschikt te zijn voor iets. Ik ben al eerder gevraagd voor het voorzitterschap van de studentenhandbalvereniging. Maar toen dacht ik: dat kan ik helemaal niet, dat is niks voor mij. Maar er is toen wel een lampje gaan branden: misschien is dat iets voor later. Het zorgt voor zelfverzekerdheid dat ik het nu wel doe en het gevoel heb dat het mij lukt.

Wat zijn tips voor vrouwen die ook een sportbestuur in willen?
Mijn tip is, en dat is een dooddoener: gewoon doen. Ik denk wel echt dat je intrinsieke motivatie moet hebben. Denk na over: waarom wil ik dat? En ik denk dat het belangrijk is dat je helder hebt wat je nog tegenhoudt, dat je je daar bewust van bent en daarmee aan de slag kunt gaan. En ik vind, het klinkt heel raar, maar dat het een soort plicht is, dat we dit als vrouwen ook gewoon doen. We moeten laten zien dat dat normaal is. Je zegt niet ‘ja’ tegen iets waar je tien jaar aan vastzit, je kunt ook gewoon zeggen: is het goed als ik eerst een halfjaar meekijk? Je moet het ook niet zien als een hele zware beslissing.

Je zegt niet ‘ja’ tegen iets waar je tien jaar aan vastzit, je kunt ook gewoon zeggen: is het goed als ik eerst een halfjaar meekijk?

Welke tips kun je geven aan besturen die meer vrouwen in het bestuur willen?
Je moet er je bewust van zijn wat er aan de hand is, en dat gaat verder dan vrouwen in je bestuur willen. Ik kom vaak in discussies terecht van: maar dat moeten die vrouwen toch ook zelf doen. Dat is helemaal waar, maar er zit zo’n systeem achter waar we ons niet bewust van zijn. Ik denk dat als mensen daar bewust van worden, dat dat dan de grootste winst is. Ik vind dat voor mijzelf ook de grootste winst, dat ik dat heb doorgehad. Ik denk dus dat als je als bestuur echt de diepte ingaat, dat je dan bij het probleem kan komen. En jezelf afvragen wat de meerwaarde is van meer vrouwen in het bestuur. Ik heb nu soms het gevoel alsof het wordt opgelegd, en dat is hartstikke goed, maar het moet op een gegeven moment ook komen doordat er vraag naar is, dat we doorhebben dat een divers bestuur juist alleen maar winst met zich meebrengt. Een andere tip is: zie jezelf niet als een elitegroep, als HET bestuur. Kom op zeg, je bent een lid die iets extra’s doet. Zorg ook dat je jezelf laat zien, dat mensen je kennen en dat je benaderbaar bent als bestuur. Ga daar alsjeblieft niet strak in pak staan. En het is ook niet zo exclusief. Iedereen die een steentje bijdraagt is even belangrijk, als bestuur ben je echt niet belangrijker.