Vragenrondje met Hester Ozinga van Hestag

Hester Ozinga, een naam die velen in de zeilwereld bekend in de oren zal klinken. Ze is media- en communicatie-expert in het zeilen en sinds 2012 bij diverse grote zeilevenementen betrokken. Waar Hester haar zomers op en rond het water doorbrengt, verruilt ze dit ’s winters voor de bevroren wateren; sinds 2015 werkt ze als floormanager voor de World Cups Bobslee & Skeleton, een rol die ze ook vervulde tijdens de Olympische Winterspelen van PyeongChang.

Kun je ons wat over jezelf vertellen?
Ik ben Hester Ozinga, opgegroeid in Friesland en nu woon ik, na veel omzwervingen in binnen- en buitenland, in Alkmaar. Ik hou van het strand en van buitensporten zoals bootcampen (wel lekker low level) en trailrunning in de duinen. Mijn SUP ligt in de achtertuin en kan zo door de keuken van ons huisje het water in voor een tourtje.

Ik heb sinds 2012 mijn eigen bedrijf Hestag.com, en startte destijds als freelance online media specialist met een focus op watersport en zeilen. ‘Kies een niche als je voor jezelf begint’ is denk ik wel de beste tip ever die je als startende ondernemer kunt krijgen. Die keuze maakt alles zoveel makkelijker, dus nog steeds eeuwige dank aan Gijsbregt van Sportnext hiervoor. Inmiddels zwerf ik (wel met een vaste basis in Nederland) al zeven jaar als working nomad over de wereld om te werken voor regatta’s, sportevenementen, merken en atleten.

Wat was jouw eerste kennismaking met de zeilwereld?
Na mijn studie toerisme aan de NHTV vertrok ik naar Maleisië om daar te gaan werken als gids. Ik vertrok op 12 augustus uit Nederland, een maand later was het  9/11 en was ik mijn baan kwijt. Zit je dan, aan de andere kant van de wereld. Maar geen haar op mijn hoofd die erover dacht om terug te gaan. Wat ik dan wel wilde doen, wist ik nog niet precies. Begin november werd ik door een Nederlander daar gevraagd of ik hem wilde helpen tijdens een regatta. Er werd een ticket voor me geboekt en daar gingen we. Geen idee wat me te wachten stond. Tegen kost en inwoning en een kleine dagvergoeding was ik tien dagen chef cook and dishwasher, wat een ervaring! Drie weken later zeilde ik zelf mijn eerste regatta in Thailand, wie wil er dan nog naar huis… Dus ik bleef nog een maandje of vier.

Je werkte een jaar of 5 later voor Randstad en hebt een switch naar web redacteur gemaakt. Hoe is dat gegaan?
Ik werkte in 2006 op de sport unit bij Randstad op het Leidseplein en kon als vrijwilliger naar de Olympische Spelen in Turijn. Via een collega daar mocht ik een jaar aan de slag als trainee bij LINDA Magazine. Precies de kant die ik graag op wilde! Ik ontdekte dat ik de creatieve mediawereld echt zo leuk vond als ik had gehoopt en was gefascineerd door de eindeloze mogelijkheden van het internet. Dus ik ging op zoek naar wat voor werk er op dat gebied was. Ik zocht allerlei functieomschrijvingen op en onderstreepte de werkzaamheden die me echt aanspraken. Door de combinatie van internet, schrijven en dingen regelen en organiseren kwam ik uiteindelijk bij de functie van webredacteur. Ik vond twee hele gave functies, ik solliciteerde, mocht op gesprek en kon uiteindelijk kiezen! De vier jaar daarna  werkte ik op de internetredactie van Libelle.nl, eerst als web redacteur en later als coördinator.

Van web redacteur bij Libelle ben je terecht gekomen in het zeilen; hoe ben je tot deze stap gekomen?
Ik was na mijn avontuur in Azië blijven zeilen, op grote en kleine boten, dichtbij en ver weg. Op de redactie werd ik al vaak het zeilmeisje genoemd. Altijd aan het sporten en altijd onderweg. Er waren af en toe collega’s die zeiden: “joh, wat doe jij hier nog op kantoor, ga freelancen!” Ook vrienden van me zeiden het al langer. Maar voor mijn gevoel was ik nog niet uitgeleerd. Na een zoveelste verandering in mijn functie dacht ik: dit wordt hem niet, ik ga iets anders doen. Ik schreef toen in mijn vrije tijd al voor Shesports, een blog voor en door vrouwen over sport, opgericht door Roelien Luijt. Dat voelde zó niet als werk! Dat het iets met sport moest worden was ik al snel uit. Maar of ik ging freelancen of ergens een baan ging zoeken, daar had ik eigenlijk nog geen idee van.

Uiteindelijk koos ik ervoor om te gaan freelancen en me te specialiseren in watersport en zeilen. Niet dat ik daar een netwerk in had, maar ik wist in ieder geval dat ik iets moest gaan doen waar ik blij van werd, en dat was watersport. Mijn eerste functie als zelfstandig ondernemer was community manager voor de hoofdsponsor van het Nederlands olympisch zeilteam. Letterlijk een start waar je soms denkt alleen van te kunnen dromen.

Ik had voor mezelf bedacht dat voor een freelancer offline contact minstens net zo belangrijk is als online. En nu ik eenmaal de vrijheid had, kon ik mijn werk inrichten zoals ik dacht dat slim was. Dus drie maanden nadat ik voor mezelf begon, boekte ik op eigen kosten een vliegticket en een bed in een hostel op Mallorca. Daar hadden de Olympische zeilers een evenement. Ik had geen idee hoe het leven van een topsporter eruit zag en dat leek me toch wel handig. En voor de zeilers moest het toch ook wel fijn zijn als ze wisten wie ze al weken aan het stalken was. Achteraf gezien had ik geen betere investering kunnen doen dat eerste jaar. Ik pluk er nog steeds de vruchten van.

Je bent inmiddels een expert in de zeilwereld; kun je meer over je werkzaamheden vertellen tijdens de events waar je aan hebt meegewerkt?
Ik heb me vooral de eerste vier jaar ontwikkeld tot online media en pr-expert in de zeilwereld. Ik schreef marketingplannen, social mediastrategieën, vulde websites, interviewde zeilers of was een brug tussen zeilers de media, deed verslag op Twitter en Instagram en schreef persberichten en nieuwsbrieven. Inmiddels heb ik de niche een beetje losgelaten omdat er nog zoveel meer leuke sporten zijn.

En sinds een paar jaar ook aan het werk in de bobslee-wereld. Op je CV staat de functie van ‘spotter’, wat houdt dat in?
Ja, sinds 2016 ben ik floor manager voor de internationale bobslee en skeletonbond. Ik reis het winterseizoen met de bobsleefamilie mee naar alle World Cup en WK-locaties. Vanuit deze rol werd ik door onze regisseur gevraagd of ik mee wilde als floor manager en spotter op de finish tijdens de Olympische Spelen in Korea. De hele dag observeren, organiseren, informeren en communiceren. Echt een gave uitdaging! Als spotter sta je continu in contact met de regisseur in de wagen en geef je informatie door over alles en iedereen die je ‘spot’. Is dat opa die zijn kleinzoon helpt met de slee? Waarom zit die dame met die gele kangoeroe zo intens deze atleet aan te moedigen? Zou dat haar moeder zijn? Maar ook kanshebbers en onverwachte verliezers probeer je overal te volgen. Met al die informatie kan de regisseur bepalen wat de cameramensen of flight cams in beeld moeten brengen om de rest van de wereld zo’n compleet mogelijk beeld te geven van het evenement.

Wat onderscheidt jou van anderen waardoor jij nu staat waar je staat?
Wat ik merk bij veel bedrijven is dat ze echt heel blij zijn met een expert die met één been in hun bedrijf of evenement staat. Ik werk veel met sporters, evenementen en bedrijven die te maken hebben met verschillende tijdzones, reizen van en naar locaties, weinig regelmaat en veel buiten bereik van een laptop en soms zelfs WiFi. De uitdaging zit voor mij in me zo goed mogelijk in de situatie verplaatsen en met haalbare oplossingen komen. Bij mij staat echt de opdrachtgever en zijn of haar verhaal centraal. Daaromheen bouw ik een kloppende en voor hen werkende communicatieomgeving.

Daarnaast ben ik niet bang om nieuwe dingen te proberen. Zoals Pippi Langkous zegt: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Ik maak veel beslissingen intuïtief en doe vooral dat wat goed voelt en waar ik plezier in heb. Dat heeft me al een hoop mooie ervaringen en een prachtig netwerk opgeleverd!

Waar ben je het meest trots op? 
Qua werk voelen de Olympische Spelen wel als een soort mijlpaal. In Londen was ik pas een half jaar als freelancer aan het werk en deed toen onder andere verslag van alle zeilwedstrijden op social media. Zes jaar later stond ik in PyeongChang, in een totaal andere functie en bij een compleet andere sport, maar misschien nog wel blijer en trotser dan de eerste keer. En als het goed is, ben ik er in Tokyo ook bij, in een vergelijkbare functie als tijdens de winterspelen maar dan op de zeilvenue. Dus dat zou helemaal te gek zijn!

Toch ben ik eigenlijk op heel veel dingen die ik doe trots. Ik kan ook echt trots zijn als mijn ‘kleinste’ klanten ‘Feestje’ op de kalender zetten als ze een afspraak met mij hebben. Of als ik na een mooi evenement een review krijg van een collega over de fijne samenwerking. De energie en de connecties die ontstaan tijdens de evenementen vind ik heel waardevol.

Ten slotte, heb je tips voor vrouwen die ook de sportwereld in willen? 
Volg je intuïtie, kies je eigen weg en denk eens wat vaker als Pippi Langkous!