Teammanager handbaldames Maike Willems vertelt

Maike Willems is teammanager van de handbaldames die op dit moment het WK spelen in Japan. Ze wordt ook wel de ‘moeder’ van de dames genoemd. “Iedereen moet zich prettig en veilig voelen, want dat is van grote invloed op het resultaat.” Esther en Maike mailden heen en weer vlak voor de bloedstollende ontknoping voor de dames, waarbij Nederland won van Zuid-Korea en dankzij de winst van Noorwegen op Duitsland alsnog door is naar de halve finale. 

Wie is Maike Willems?
Een omgeving creëren om een team naar goud te leiden, dat is waar ik voor ga! Door al jaren met topsporters te werken weet ik als geen ander hoe het is om ambitieuze, concrete doelen te stellen en die via een gestructureerd stappenplan te realiseren. Ik ben ondernemend en gedreven en neem zelf graag initiatief om samen met mijn team alles eruit te halen. Ik ben flexibel, stressbestendig, kan goed samenwerken en heb commitment. Als spin in het web en met een goed empathisch vermogen ben ik altijd bezig om voor de mensen waarmee ik werk een excellente prestatieomgeving te creëren. 

Ik ben 41 jaar en ik woon in Enkhuizen. Ik ben vrijgezel en heb geen kinderen. Ik ben al heel mijn leven gek op sport. Heb zelf altijd gezeild en mijn lust en mijn leven is fietsen. Als ik even tijd heb, ga ik graag wielrennen of mountainbiken. Ik zoek ook regelmatig de bergen op om daar te fietsen. Naast mijn werk zit ik in het bestuur van Wielervereniging West-Frisia in Enkhuizen. Verder zoek ik graag de gezelligheid op met vrienden en heb ik 3 prachtige nichtjes (2 van mijn zusje en 1 van mijn broertje) die m’n alles zijn!

Je hebt 10 jaar als Teammanager bij het Watersportverbond gewerkt; hoe heb je destijds deze droombaan gekregen?
Ik heb een HBO-studie gedaan, vrijetijdskunde in Leeuwarden en daarna ben ik begonnen met het organiseren van reizen en evenementen met traditionele zeilschepen. Na een aantal jaar merkte ik dat ik steeds meer droomde van een baan in de sport. Dus toen er een vacature “ medewerker topsport” bij het Watersportverbond voorbij kwam twijfelde ik geen moment en heb ik gesolliciteerd. Ik ben daar in 2007 begonnen, ruim een jaar voor de spelen van Beijing. Destijds was ik vooral bezig met de logistiek rondom de ploeg: de juiste mensen en de juiste materialen op het juiste tijdstip op de juiste plek krijgen. Zeilen is een enorm complexe logistieke sport met heel veel materiaal. Zo had ik bijvoorbeeld in Rio zeven 40ft containers met materiaal!
Na de Spelen van Beijing kwam uit de evaluatie dat er gedurende het gehele jaar een teammanager bij het team aanwezig moet zijn. Het was een logisch gevolg dat ik dat ging doen. Vanaf dat moment ben ik veel meer gaan reizen. Soms wel 150 dagen per jaar! Altijd als het hele team ergens was, was ik er ook. Het hele World Cup circuit was een soort van rondreizend circus: Melbourne, Miami, Palma de Mallorca, Hyeres, Kiel, Medemblik, Weymouth en Rio!

Ik miste toch wel erg het directe contact met de sport en sporters. Het was dus een logisch gevolg dat ik dat het teammanagement weer zou oppakken

En na 10 jaar letterlijk en figuurlijk het roer om? Wat is de reden dat je een switch gemaakt hebt? 
Na 10 jaar vond ik dat vele reizen mooi geweest. Bovendien heb ik in 2016 een opleiding gedaan aan de Universiteit van Nyenrode: het Sportleadership Programma. Ik wilde mijn ervaringen en mijn nieuwe kennis toepassen in een nieuwe baan. Ik heb toen gesolliciteerd als topsport coördinator bij het Nederlands Handbal Verbond (NHV). Ik was verantwoordelijk voor de coördinatie (organisatie en financiën) van de gehele topsport, dus niet alleen Dames A maar ook Heren A, handbalacademie op Papendal en de jeugdopleidingen. Echter, in juni van dit jaar besloot de toenmalige teammanager (toen nog een vrijwillige baan) van Dames A te stoppen. En ik miste toch wel erg het directe contact met de sport en sporters. Het was dus een logisch gevolg dat ik het teammanagement weer zou oppakken. We hebben daarom op kantoor wat gereorganiseerd en ik ben nu verantwoordelijk voor het gehele programma van Dames A, van A tot Z. 

Hoe zien jouw werkzaamheden als teammanager bij het handbaldamesteam eruit?
De coach is verantwoordelijk voor de prestaties van het team en ik zorg ervoor dat er een omgeving ontstaat rondom het team waardoor die prestaties gehaald kunnen worden. In topsport zijn drie zaken van groot belang: Eten, Slapen en Trainen. Uiteraard onder te verdelen in een heleboel kleine dingen. Denk aan het rekening houden met het tijdstip van de vlucht tot een massagetafel voor de fysiotherapeut, van afspraken met het hotel over het eten, tot goede oefeninterlands en de teamkleding en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Daarnaast ben ik een bewaker van de sociale pijler die het NHV heeft vastgesteld. Er zijn 5 pijlers binnen het beleid voor het bereiken van het beste resultaat: Technisch, Tactisch, Fysiek, Mentaal en Sociaal. Iedereen moet zich prettig en veilig voelen, want dat is van grote invloed op het resultaat. Ik noem mezelf daarom ook wel eens de moeder van het team! Even een praatje maken, verjaardagen vieren, op het juiste moment iets leuks organiseren, enzovoorts.
Tot slot is uiteraard ook de financiële kant belangrijk. Ik stel samen met de manager Topsport de begroting op en bewaak de budgetten tijdens de evenementen. 
Kortom, heel breed en heel uitdagend! 

Iedereen moet zich prettig en veilig voelen, want dat is van grote invloed op het resultaat. Ik noem mezelf daarom ook wel eens de moeder van het team

Wat zijn de overeenkomsten en verschillen tussen de rol als Teammanager bij het Watersportverbond en die van het Nederlands Handbal Verbond?
Je werkt met topsporters. Of dit nou een zeiler of een handballer is. Ze hebben allemaal een duidelijk doel voor ogen. Je moet jezelf in dienst kunnen stellen van dit doel! Je bent zelf nooit belangrijker dan het team. 

Het verschil zit in het feit dat handbal een teamsport is. De coach bepaalt de opstelling. Dit brengt een andere dimensie dan als je het als sporter echt helemaal zelf in de hand hebt. Presteer je niet, dan word je niet opgesteld maar gaat het team nog wel door. Bij een individuele sport is het dan ook gewoon klaar.  

Daarnaast gaan de handbalmeiden na een interlandperiode weer terug naar hun clubs. Dat was bij het Watersportverbond niet. Daar waren de sporters 365 dagen per jaar onder de hoede van de bond. 

Wat is het leukste aan jouw baan? En zijn er ook mindere kanten?
Ik vind het contact met de sporters het leukste! Je kan echt een verschil maken door een goede sfeer te creëren. Soms kan een klein dingetje regelen al een heleboel betekenen. Even persoonlijke aandacht geven of net op het juiste moment zien dat je iets leuks moet doen! 

Minder leuk is dat je vaak dingen thuis mist. Ik heb deze periode bijvoorbeeld de bruiloft van een goede vriendin moeten missen. Dat is niet altijd leuk, maar hoort er echt bij. Ook ben ik net zo teleurgesteld als we verliezen als de sporters. Winnen en verliezen, juichen en tranen drogen… Het hoort er allemaal bij. Maar dat maakt het juist ook heel intens en bijzonder. 

Heb je tips voor mensen die ook zo’n droombaan willen?
Volg je droom! Laat zien dat je iets echt graag wilt en laat zien dat je verantwoordelijkheid durft te nemen. En doe het met de juiste bedoelingen. Je moet echt jezelf kunnen wegcijferen voor het doel. Daarnaast moet het ook wel echt een beetje in je persoonlijkheid zitten :). 

Concreet gezegd: ga vrijwillig dingen doen voor de club of organisatie waar je graag zou willen werken!